 |
| Cirlgors,mannetje, Emeberiza cirlus, Cirl Bunting |
 |
| Cirlgors, mannetje met voer voor de jongen |
 |
| Cirlgors, juveniel. Tijdens de vakantie zijn er altijd mogelijkheden om een bijzondere soort te spotten. Dit jaar was het in de Elzas de Cirlgors. Het was een mannetje dat bezig was met het voeren van een drietal jongen die iets verderop in het gras zaten. Leuk om een vogelmoment te wijden aan dit fraaie vogeltje. Zijn verspreidingsgebied strekt zich uit van Zuid Oost Europa tot een klein puntje in Zuid West Engeland met een noordelijke begrenzing in Elzas/Lotharingen. In het verspreidingsgebied is hij een standvogel, maar de populatie in de noordelijke gebieden loopt wel terug. In ons land een zeer zeldzame dwaalgast die sinds 1883 slechts 6 maal is waargenomen waarvan de laatste keer in mei 2011 in Zeeland. De kans dat je hem hier dus ziet lijkt mij vrijwel nihil, maar je weet nooit. Hij is ook nooit broedvogel geweest bij ons want in “Onze Vogels” van Dr. P.G.B Buekers, de eerste vogelgids van ons land uit 1902, wordt hij omschreven als een vogel die eigenlijk thuis hoort in Zuid-Europa en Klein Azië. Er waren toen wel een aantal waarnemingen bekend in ons land en in België waren nog broedgevallen bekend. Een verklaring voor die aanwezigheid in ons land kon men toen niet geven. Kennelijk bestond het begrip dwaalgast nog niet. Ook in België is hij geen broedvogel meer, het laatste broedgeval uit 1962 en tegenwoordig moet je dus in ieder geval afzakken tot in de Elzas. Hij lijkt wat op de geelgors maar zijn zwarte keel en de zwarte streep over het oog vallen meteen op. Kortom een leuke ontmoeting met een voor ons zeldzame dwaalgast. Iedereen nog bedankt voor alle reacties op de vorige blog over de visdief. |